Profil użytkownika Pilotka
Mniejsze zło (2009)
Film Janusza Morgensterna zrealizowany na motywach powieści Janusza Andermana „Cały czas" jest filmem nierównym. Sporo tu wpadek ze scenografią, które ocierają się o komizm i przez to widz do końca nie
Wszystko co kocham (2009)
Ożywczy powiew młodości w świecie, gdzie „starzy” obmyślają strategie uwikłane w reguły narzuconego siłą reżimu. Przesycona buntem muzyka, dorastanie, pierwsza miłość, wiatr od morza na piaszczystej plaży,
Cichy chaos (2008)
Obejrzałam kiedyś cudownie ciepły film: „Cichy chaos” w reżyserii Antonio Grimaldiego. Film jest jak szklanka gorącej czekolady wypitej w mroźny grudniowy poranek, by w pełni poczuć jej smak trzeba się
Chrzest (2010)
„Chrzest” Marcina Wrony otwarty ryciną Alberta Dürera „Kain i Abel” to elektryzująca, sprawnie zrealizowana psychodrama o nieco drapieżnym posmaku, odsłaniająca ze znawstwem kulisy męskich uwikłań, plątaninę
Essential Killing (2010)
"Essential Killing" Jerzego Skolimowskiego to lapidarnie rzecz ujmując poruszająca historia ucieczki afgańskiego więźnia z konwoju. Jeśli na film spojrzymy poprzez pryzmat metaforycznego klimatu, w jakim
Jej droga (2010)
„Jej droga” Jasmili Žbanić, bośniackiej reżyserki zapadającego w pamięć obrazu „Grbavica”, to jeden z lepiej zrealizowanych filmów oglądanych u nas w ostatnim czasie. Reżyserka wypuszcza nici w różnych
Milczenie Lorny (2008)
Są filmy, które pozostawiają ciszę, po obejrzeniu których nie chce się rozmawiać, które trzeba w środku przeżyć, poczekać aż okrzepną, a potem złapać się na tym, że myślimy o nich w ciągu następnych dni.
Delta (2008)
„Delta” węgierskiego reżysera Kornela Mundruczo to moim skromnym zdaniem film bardzo dobry, przypominający minimalizmem filmy Lisandra Alonso. Opowieść o wolności i odwadze podążania za swoimi pragnieniami,
Las (2009)
Właściwie to nie recenzja, to niezbyt udana impresja na temat "Lasu" Piotra Dumały. Nieudana, bo nie da się filmu w pełni opowiedzieć. Można film odczuć lub nie, pozwolić, by myśli popłynęły wartkim strumieniem
33 sceny z życia (2008)
„33 sceny z życia” Małgorzaty Szumowskiej – film na który czekałam z niecierpliwością, słyszałam, że jest poruszający, niezwykły, słyszałam o nominacjach, słuchałam wywiadu z reżyserką, wreszcie o licznych
Tatarak (2009)
Każdy nosi w sobie inny rodzaj wrażliwości, na mnie te film wywarł spore wrażenie, był bardzo osobisty, wartościowy i poruszający bardziej niż inne filmowe opowieści, przez które przewija się motyw śmierci
Młodość stulatka (2007)
Nie mogę uwierzyć, że ten film został tak nisko na Filmasterze oceniony, ale fakt nie czytałam książki, więc moja opinia jest podyktowana tylko tym, co widziałam na ekranie. Większość pisała, że się wynudziła,
Dobre serce (2009)
Może nie był to zachwyt, ale „Dobre serce” mimo pewnych mankamentów uważam za film niezwykle ujmujący. Islandzki reżyser Dagur Kári snuje opowieść o spotkaniu dwóch krańcowo różnych osobowości, dwóch skrajnych
Odgłosy robaków – zapiski mumii (2008)
Niezmiernie trudno jest pisać o filmach, które spłycają oddech, ale tego filmu nie można pominąć, zupełnie wykracza poza granice filmowych gatunków.
Przejmujący, smutny, mroczny, a przy tym tak jakoś
Wino truskawkowe (2008)
Kiedy pogoda za bardzo nie dopisuje, można wyruszyć w filmową podróż śladami górzystej części Europy Środkowo-Wschodniej. Z prawdziwą przyjemnością słodkiego upojenia, które pozwala pełnym czułości wzrokiem
Głód (2008)
Kiedy oglądałam „Głód” Steve'a McQueena były takie momenty w pierwszej połowie filmu, w więzieniu, że myślałam, iż wyjdę z kinowej sali, nie dlatego, że film jest słaby, ale dlatego, że jest pewien poziom
Cztery noce z Anną (2008)
„Cztery noce z Anną” Jerzego Skolimowskiego to subtelna opowieść o uczuciu, które nie potrzebuje slow, żywi się spojrzeniem, radością obcowania z ukochaną istotą, nawet, gdy ona śpi, rozkoszuje się zapachem
Ciche światło (2007)
Daj się poprowadzić… przez meksykańską wioskę, gdy budzi się życie, pierwsze promienie słońca zaczynają prześwitywać z wolna między gałęziami drzew, dotknij kłosów zbóż, poczuj między palcami rąk ich elektryzujący
Incepcja (2010)
„Sny są dla nas rzeczywiste, kiedy w nich jesteśmy. Dopiero wtedy, gdy się zbudzimy, zdajemy sobie sprawę, jakie to było naprawdę dziwne”
Prawie każdy choć raz w życiu miał tak piękny sen, że żałował,
Pochowajcie mnie pod podłogą (2009)
Film Siergieja Snieżkina nie wzrusza, nie bawi, nie czaruje subtelnym pięknem. A jednak to kino gęste od emocji, nietuzinkowe, pozbawione warstwy lukru, po którym ciężko złapać oddech. Ukazuje niezwykle